هر جـا کـلاس درس شما برگـزار شد            با شور و شوق روح الامین رهسپار شد

هر حرف غیر حرف شما فانی است، شُکر            حرف شماست بین کـتب مانـدگـار شد

یا باقـرالـعـلـوم، فـقـط با کـلام تـوست            افـکـار پـوچ مرجـئه* بی اعـتـبـار شد

ای قـیـمـتی ترین گـهـر دین بگو چـرا            سهمت مزار خاکی از این روزگار شد؟

آن زین زهر خورده چه‌ها کرده با شما            آثـار مــرگ در بـدنـت آشــکــار شــد

آقـا شـنـیـده ایم که از دست زهـر زود            جـسمـت ورم کـرده دلـت داغـدار شد

جسمت ورم که کرد؛ دلت رفت کربلا            آن خاطـرات له شده رویت هـوار شد

بر تن سـری نبود ولی جـدتـان حسین            ده اسب تازه نعل به سمتش قـطار شد

از دستـبـاف فـاطـمـه بر پیکـر حسین            پـودی نماند و پیـرهـنـش تـار تـار شد

تقصیر شمر بود که سر روی نیزه رفت            زینب به روی ناقـۀ عـریان سـوار شد